عاشقانه

گلی از شاخه هاچیدم برایت / زدم بوسه به یادت بی نهایت
اگر قاتل تو را کشت ای قناری / بگو آخر ، که گیرد خونبهایت !

.

.

.

گر مذهب مردمانِ عاقل داری / یک دوست بسنده کن که یک دل داری

.

.

.

ساقیا! باز خماریم به جامی بنواز / خاطر خسته ما را به سلامی بنواز

گر میسر نشود بگذری از کوچه ما / گاه گاهی دل ما را به پیامی بنواز !

.

.

.

گفتی اندر خواب بینی بعد این روی مرا

ماه من ، در چشم عاشق آب هست وخواب نیست

.

.

.

به یادتان می آورم تا بدانید که

زیباترین منش آدمی محبت اوست

پس محبت کنید، چه به دوست، چه به دشمن

که دوست را بزرگ کند و دشمن را دوست . . .

)

.

.

.

برایت از طلا تختی ، مسیری رو به خوشبختی

برایت عمر نوحی را ، وقار همچو کوهی را

برایت صبر ایوبی ، حیاتی مملو از خوبی

برای شاد بودن را ، فقط آزاد بودن را

آرزو دارم

.

.

.

کوچک باش و عاشق ، که عشق خود میداند آیین بزرگ کردنت را . . .

.

.

.

آخرچه شد که یاردست ازسرم کشید / یکباره برد ز یاد آن وعده و وعید

من که وجود خود کردم به نام او / اما چگونه شد او نام خود ندید

.

.

.

با عزیزان در نیامیزد دل دیوانه ام / در میان آشنایانم ولی بیگانه ام

به سلامت گل لاله دیگه عاشقی محاله / بسته شد کتاب قصه با تو بودن یک خیاله

.

.

.

بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست

دیگران از ساغر و ساقی و ما از جام دوست

.

.

.

اگه فراموشم کنی میرم سراغ سرنوشت / میگم چرا اسم منو فقط تو قلب تو نوشت

اگه فراموشم کنی سلطان قصر غم میشم / مثل یه شمع بی فروغ لحظه به لحظه کم میشم

.

.

.

اگر دارم دلی آرام، فدای دوست میسازم

در این دنیای بی حاصل به لطف دوست مینازم

.

.

.

اگر قلبم از چوب بود

آن را به آتشکده چشمانت میسپردم

.

.

.

آرامتر سکوت کن

صدای بی تفاوتی هایت آزارم میدهد

.

.

.

من امیدم را در یاس یافتم

مهتابم را در شب

عشقم را در سال بد یافتم

و هنگامی که داشتم خاکستر میشدم گُر گرفتم