نیمه شب

نیمه شب آواره و بی حس حال   *   در سرم ندا و آوای تو از جداییمان یکی دو ماهی می گذرد   *   دو ماه از عمرمان رفت و برنگشت دل به یاد آورد اول یاد را   *   خاطرات اول دیدار را قسم به دو چشم آهووارت   *   که شدم دیوانه ی چشمهایت همچو عشق مبهم و سربسته بودی   *   دلم را عاشق عشق گنگت کرده بودی زمانه تکرار بود و خسته کننده   *   چون من از تکرار ، او هم خسته بود آمد و هم آشیان شد با من او   *   همنشین و همزبان شد با من او خسته ی جان بودم که جان شد با من او   *   ناتوان بودم و توانمند گشتم من با او آغوشش شد خوابگاه خستگی   *   این چنین آغاز شد دلبستگی وای از آن شب زنده داری   *   وای از آن عمری که با او شد به سر مست او بودم ، ز دنیا بی خبر   *   غافل از آنکه پیر می شدم و می گشتم پرپر آمد و در خلوتم عاشقترم کرد   *   گفتگوها بین ما گرمتر گشت گفتمش: گر تو آیی ، دریاست دل   *   بی تو ، سرد و خشک است دل گفتمش: من زعشق تو ویران گشتم   *   در پی عشق تو ، گلم آواره گشتم گفت: در عشقت وفا دارم ، بدان   *   من تو را دوست می دارم ، بدان بر تو عطشم ، بدان   *   چون که مستم ، پس خمارم بدان با تو شادی می شود ، حزن و اندوه من   *   با تو زیبا می شود ، فردای  خزان زده ی من گفتمش: عشقت در دلم افزون شده   *   دل ز جادوی تو افسون شده بر لبم بگذار ، آن لب لعلت را   *   عشق و طعم لبت ، برد عقل و هوشم را در ذهنم جز او فکری نبود  *   بحر دیگر در دلم جا نبود دیده ام جز بر روی او بینا نبود   *   همچو عشقت ، صبح زیبا نبود در زیبایی و نجابت ناب بود   *   در دلم جز او جا نبود اما روزگار: روزگار اما وف با ما نداشت   *   راستی ، طاقت خوشبختی ما را نداشت پیش پای عشمون سنگی نهاد   *   پروا نداشت با مرگ ما دو تا آخر این قصه ی ما ، پایانی دارد و بس   *   حسرت و رنج فراوان بود وبس یار ما ، بر سر پیمانش محکم نبود   *   سهم من از عشق ، جز ماتم هیچی نبود با من ساده ، پیمان بسته اجل   *   با هر که یار شوم ، بگیرد ساده از من اجل ساده از عهد و پیمانش گذشت   *   ندانست ز اندوهش این دیوانه یار در گذشت بی خبر ، پیمان را شکست   *   این خبر ، ناگه پشتم را شکست آن کبوتر عاقبت از بند رفت   *   رفت و با دیگری عهد بست به که گویم که عهدم را شکست   *   رفت و تشنه ی خون من گشت عاشقان را عاشقی منحوس تقصیر نیست   *   با چنین تقدیر بد ، به خدا تدبیر نیست ز غمش با دود و دم همدم شدم   *   با غمش باده نوش و بی خود شدم مست و خراب از غمش شدم   *   رفته رفته آب شدم و همچو شمع کم شدم آخر چه کنم آتش زد بر دل دیوانه ام   *   سوختم بی پروا ، همچو پر پروانه ای عشق من: عشق من از من گذشتی ، خوش گذر   *   بعد از این حتی اسمم را نبر خاطراتم را ز سرت بیرون ببر   *   این شب از دست برفت ، فردا را بنگر بشنو پندی آخر ز من   *   بر من و روزگارم دل نبند عشق و عاشقی را دیر فهمیدی   *   دلم ترکید و نفهمیدی گرچه آب رفته باز آید به رود همچو یوسف   *   ماهی بیچاره ، اما حیف مرده است حیف که سخن فراوان و جا کم   *   پس بگذار ، هر دو خاموش شویم و کنیم زحمت را کم